Lig ik op de bank in mijn hoofd te vloeken en te schreeuwen van de pijn. Vanmorgen even langs de fysio geweest en bleek dat weer mijn stuitje scheef stond. Ze drukte erop en oef, wat deed het pijn. Ze zette het gelukkig weer recht, en ik voelde wel meteen verschil. Een tijdje geleden had ik al gedeeld dat ik onder behandeling ben bij de bekkenfysio vanwege klachten. Ik zou een reeks behandelingen krijgen, en ik heb er inmiddels twee gehad. Maar ik had ook gevraagd om eens naar mijn buitenste bekkenbodemspieren te kijken.
Nadat mijn stuitje was rechtgezet, kreeg ik de behandeling van die buitenste spieren. Maar ik voelde de pijn van mijn stuitje steeds erger worden. Thuis ben ik meteen in een warm bad gegaan, dat leek de pijn te verlichten. Ik heb wat pijnstillers genomen, maar de dag gaat moeizaam verder. De kinderen zijn uit school en hoppa, naar zwemles. Ik kan gewoon niet meer. Ik lig te vloeken en te schreeuwen van de pijn in mijn lijf. Wat voel ik me een falende moeder en vrouw. Ik zou eigenlijk koken, maar het lukt gewoon niet.
Op een gegeven moment drong iets tot me door. Ik draaide mijn gedachten om. De pijn die ik ervaar, is een nasleep van de zes zwangerschappen die ik heb gehad, en van de prachtige kinderen die ik heb gekregen. Ieder van hen is zo bijzonder en waardevol. Ondanks dat de pijn nog steeds aanwezig is, werd het lichter in mijn hoofd.
En ook nu, terwijl ik hier lig en over dit alles nadenk, besef ik dat ik dankbaar ben in het hier en nu. Het herinnert me eraan hoe belangrijk het is om in het nu te leven. Want in het nu vinden we de kleine gelukkige momenten, zelfs als er pijn is. Het is in het nu dat we kunnen genieten van de lach van onze kinderen, de warmte van een knuffel, en de schoonheid van het leven zelf.
Pijn is een onvermijdelijk deel van het leven. Het is een herinnering dat we leven, dat we voelen, dat we mens zijn. Pijn herinnert ons aan onze eigen kwetsbaarheid en sterfelijkheid, maar ook aan onze veerkracht. Het dwingt ons om na te denken over wat echt belangrijk is.
De uitdagingen die we tegenkomen, kunnen ons vormen en versterken. Ze leren ons om door te zetten, om te groeien, en om dankbaar te zijn voor de goede momenten. Ze laten ons zien dat we meer aankunnen dan we dachten.
Dus, ook al lig ik hier op de bank te worstelen, ben ik dankbaar voor elke pijnlijke herinnering aan mijn reis als moeder. Het herinnert me eraan dat het leven soms uit uitdagingen bestaat, maar dat die uitdagingen ons uiteindelijk sterker maken. 💪
Liefs, Marigna
Reactie plaatsen
Reacties